حبیب کاوش، کارگردان سینما در گفت‌‌‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه» درباره شرایط اکران فیلم‌های دینی در سینمای ایران اظهار کرد: پیش از آن‌که بخواهم درباره اکران فیلم‌های دینی در سینمای کشورمان حرف بزنم، اول لازم می‌دانم به کلیت امر نظری اجمالی داشته باشیم. اصلی‌ترین مشکل در سینمای ایران نبود سالن است که تاثیرات خود را به شکلی کاملاً عیان به روی تمامی گونه‌ها می‌گذارد. برای درک بهتر موضوع مثال می‌زنم. ما قبل از انقلاب اسلامی با توجه به میزان جمعیت کشورمان نزدیک 500 سالن سینما داشتیم، اما امروز بعد از گذشت نزدیک 40 سال به جای اضافه شدن سالن‌های نمایش شاهد کاهش آن نیز هستیم! در چنین شرایطی و با توجه به تولیدات سالانه سینمای ایران که به سالی 120 فیلم می‌رسد، مشخص است که تمامی آثار فرصت دیده شدن را نداشته باشند.

وی افزود: برای همین قبل از این‌که بیایم دیگران را در اکران بد فیلم‌های مورد نظرمان، مقصر بدانیم به این امر اصل توجه کنیم که سالن‌های نمایش کمی داریم، اما جدا از این موضوع، حتماً می‌بایست بررسی کنیم که آیا همین تعداد سینما نیز به طرز مطلوبی فیلم‌ها را نمایش می‌دهند؟ جواب این سوال خیر است، چون هرگاه در جایی کمبودی وجود داشته باشد، مطمئناً مسائل پشت پرده نیز بر آن حاکم خواهد بود. برای همین کسانی که موقعیت دارند از هر امکانی استفاده می‌کنند تا فیلم‌هایی که خود بانی ساخت آن بوده‌اند در شرایط بهتری نمایش داده شود.

کاوش در پاسخ به این سوال که آیا یک فیلم کمدی می‌بایست دو ماه روی پرده باشد، اما یک اثر دفاع مقدس دو هفته و آنهم به صورت تک سانس نمایش داده شوند! گفت: اگر بخواهیم جواب این سوال را خیلی سطحی و ساده بدهیم باید بگویم که جواب خیر است، چون هیچ وجدانی چنین شکلی از اکران را نمی‌پسندد، اما بیاییم به موضوع از دریچه‌ای دیگر هم نگاه کنیم. برای مثال  سینماهایی که بخش خصوصی صاحب آن هستند ترجیح می‌دهند فیلم‌هایی را روی پرده ببرند که به نوعی هزینه‌های آنها را تامین کند، بنابراین نمایش فیلم‌های تجاری برای آنها منطقی‌تر به نظر می‌رسد.

وی متذکر شد: حال ممکن است این سوال پیش بیاید که راهکار بهبود این وضعیت چیست؟ از نگاه من همکاری برخی سازمان‌ها همچون اداره برق، آب، گاز و برخی معافیت‌های مالیاتی برای سینما داران نمایش دهنده فیلم‌های مورد نظر، می‌تواند کمکی باشد برای حمایت آنها از سینمای ارزشی. در کلامی دیگر دولت باید به سینماهایی که فیلم‌های دینی و قرآنی را به نمایش می‌گذارند این تسهیلات را دهد تا آنها نیز با انگیزه بیشتری فیلم‌های مورد نظر را روی پرده برند.

این تهیه‌کننده درباره سینماهای دولتی نیز این‌گونه اظهار نظر کرد: ممکن است این سوال در ذهن پیش بیاید که سینماهای دولتی چرا از نمایش فیلم‌های دینی حمایت نمی‌کنند؟ جواب این سوال نیز کاملا روشن است، چون اگر پای درد دل مدیران این سینماها نیز بشینم متوجه خواهیم شد که آنها حتی برای تامین هزینه‌های سینما‌هایشان ناتوان هستند، چون کمکی به آنها نمی‌شود، برای همین برای این‌که چراغ سینمایشان روشن بماند آنها نیز ناچاراً فیلم‌های تجاری را نمایش می‌دهند.

وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به نقش سازمان‌های فرهنگی، اقتصادی  و... اشاره کرد و گفت: متاسفانه همیشه بودجه فرهنگ، کمترین میزان را داراست، درصورتیکه توقعات از آن بسیار بیشتری چیزی است که برای آن هزینه می‌شود، برای همین بیایم کمی واقع‌بین‌تر باشیم. اگر انتظار ما برای رونق سینمای دینی تنها به سازمان سینمایی بر می‌گردد، باید بگویم که ما راهمان را اشتباه رفته‌ایم. در این حوزه تمامی بخش‌های جامعه باید به نوعی حامی سینما باشند، اتفاقی که اگر روی دهد به نفع سازمان‌های مربوطه نیز خواهد بود. برای این گفته مثالی می‌زنم. اگر حوزه علمیه یا وزارت ورزش حداقل در هر سال بانی تولید یک اثر سینمایی باشند، هم کاری با محوریت موضوع مورد نظرشان ساخته خواهد شد، هم اینکه حمایت آنها باعث می‌شود فیلمسازان به شکلی جدی‌تر به این موضوعات (دینی) ورود کنند، اتفاقی که تاثیرش را بعد از مدتی در اکران نیز مشاهده خواهیم کرد.

وی با تاکید بر این‌که کیفیت سالن‌های نمایش نیز دلیل دیگری برای رونق اکران است، تصریح کرد: عموم فیلم‌های دفاع مقدسی و دینی در سینماهایی به نمایش در می‌آیند که شرایط خوبی به لحاظ کیفی ندارند، برای همین خانواده‌ها به چنین سالن هایی نمی‌روند، پس تجهیز سالن‌های نمایش عامل دیگری است که من از آن به عنوان شرایط رونق گیشه نام می‌برم.

کاوش در انتهای سخنانش تاکید کرد: در زمان مدیریت ما در سینما به بحث سخت‌افزار در سینما توجه ویژه می‌شد، البته این دوره نیز مطمئناً اقداماتی صورت گرفته است، اما هر سال ما باید شاهد توجه بیشتر و جدی‌تر به این حوزه باشیم نه این‌که بحث سالن‌سازی را در گذر زمان به فراموشی سپاریم.